Verslag laatste ronde KNSB-competitie Magnus 2

Tot haar grote vreugde ontving de redactie deze week een wedstrijdverslag van het tweede team van Magnus van de hand van trainer/speler Bas van A. Het woord is aan Bas..

Bij veel schaakclubs is het gebruikelijk dat de wat oudere en sterkere jeugdspelers meespelen met volwassenen om zich zo verder te kunnen ontwikkelen. Bijvoorbeeld in de externe KNSB-competitie, waarbij een achttal spelers van de ene club, het opneemt tegen acht schakers van een andere vereniging. Bij ons is eigenlijk het omgekeerde aan de hand; omdat Magnus een jeugdschaakclub is, spelen de volwassenen daar feitelijk met de kínderen mee. In de volwassenen-competitie, dat dan weer wel. 

Zo kwam het dat op een koude maar zonnige zaterdag in april, drie auto’s richting Rotterdam vertrokken, met aan boord een zestal jeugdschakers.

Senioren Dirk en Bas hadden de eer om met hen mee te mogen spelen. Cassandra complementeerde het team en zorgde voor de (van niet te onderschatten belang zijnde) morele support. We speelden tegen het tweede team van Schaakgenootschap Overschie en het was alweer de laatste competitieronde van het seizoen. 

En het moet gezegd worden, de wedstrijd vond plaats op een prachtige locatie: de Grote Kerk aan de oever van de Delftse Schie. In het schip van de kerk was het op z’n zachtst gezegd ‘frisjes’, maar in de ‘Kerkenraadkamer’ alwaar de match zou plaatsvinden, was het aangenaam toeven. Het licht dat door de glas-in-loodvensters binnenviel, streelde de op de borden gereedstaande schaakstukken die stonden te popelen om te worden aangeroerd.

De spelers namen plaats en na een korte uitleg van de wedstrijdleider drukten de zwartspelers de klok in en was de apotheose van het seizoen begonnen. Niet dat er nog iets te winnen of verliezen viel in de competitie, maar in een dergelijk decor zou het oneerbiedig zijn om te spreken over een wedstrijd die van ‘onderschikt belang’ was. 

Op bord 3 kreeg Polle een Franse verdediging voor de kiezen en die opening kwam hem op de een of andere wijze niet gehéél onbekend voor. De eerste zetten werden daarom vlot gespeeld en het echte werk leek toen pas te kunnen beginnen. Nadat Polle op f6 echter ‘en passant’ een pion kon slaan, bleek dat hij in de volgende zet een paardvork tot zijn beschikking had. Zijn tegenstander zag dat ook en stak daarop de hand uit ter overgave. Het eerste bordpunt was binnen. 

Op bord 7 had Koen het een stuk lastiger en hoewel hij zich dapper verweerde moest hij toch uiteindelijk het onderspit delven. Tom intussen speelde op bord 5 tegen een sterke jeugdspeler met de naam Jesse en zij brachten samen een waar spektakelstuk ten tonele. Na wat tactisch vuurwerk waarbij de nodige stukken van het bord vlogen, bleek Tom toen de rook eenmaal was opgetrokken een stuk achter te staan. Hij kreeg daar echter wel twee torens op de zevende rij voor terug en die torens keken bovendien naar een tegen de koning gepende loper op g7. Mede daardoor kon Tom een stuk terug winnen en leek hij een voordelig eindspel in te gaan. Jesse bleef echter goed verdedigen en toen Tom niet helemaal de juiste afwikkeling koos, was remise het logische resultaat. 

Daarmee was de score gelijk (1,5 – 1,5) en dus moesten Polle, Koen en Tom afwachten hoe hun teamgenoten het er verder vanaf zouden brengen. Gelukkig was daar Cassandra met de nodige versnaperingen en beschikte de kerk over een goede Wifi-verbinding zodat er gegamed kon worden, want de overige partijen waren nog verre van afgelopen. 

Op bord 6 had Mark een stelling waar ik weinig van begreep. Gelukkig deed hij dat zelf des te beter, want vanuit mijn ooghoeken zag ik plotseling dat er handen werden geschud en dat Mark een volgend bordpunt voor Magnus had binnengesleept. Op bord 4 zat Mees helaas in de problemen. In een dichtgeschoven stelling met verder alleen pionnen bleek dat twee paarden daar veel beter raad mee weten dan een eenzame toren. Tussenstand: 2,5 – 2,5, waarmee de score opnieuw in evenwicht
was.

Op de topborden speelde Dirk een positionele partij waarin hij langzaam maar zeker steeds iets beter kwam te staan, maar had Bas het moeilijk, temeer ook omdat hij na pionverlies verzuimde af te wikkelen naar een eindspel met ongelijke lopers.

Gelukkig hadden wij Felix achter de hand! Last-minute ingevallen en zijn debuut makend in de KNSB-competitie. En wat voor debuut! Felix had een stuk gewonnen voor een pion en gaf geen krimp toen zijn tegenstander op allerlei manieren probeerde om iets terug te doen. Een vrijpion op de a-lijn, het pennen van zijn loper; Felix was niet onder de indruk en pareerde alle tegenstoten. Na bijna 3 uur (waarvan slechts 35 minuten voor rekening van Felix) kon de derde winst voor ons team op het scorebord worden bijgeschreven en had Felix zijn langste partij ooit gespeeld én gewonnen!

• 

En toen ging het ineens hard. Op het eerste bord waren Dirk’s stukken ‘onmeunig’ actief, daar waar de witveldige loper van zijn tegenstander nog op diens beginveld c8 vertoefde. De druk werd te groot en de speler van Overschie gooide de handdoek in de ring. Daarmee was de teamoverwinning voor mannen uit Leidsche Rijn veiliggesteld. Bas op bord 2 deed ten slotte nog duit in het zakje toen zijn tegenstander dacht een gewonnen eindspel in te gaan, maar daarbij vergat om zijn koning op tijd bij de verdediging te betrekken. Uw verslaggever bracht een pion aan de overkant en bereikte op de valreep toch nog de remise-haven. 

Zo kon er een laatste halfje aan het teamtotaal worden toegevoegd en was de tweede zege van het seizoen een feit. Voor lezers die van statistieken houden: de eindstand luidde 3 – 5 en tenminste een gros ‘Brawlers’ was inmiddels verslagen in de ‘Brawl Star arena’. Voor lezers voor wie dat laatste abracadabra is: u heeft duidelijk niet recent in een jeugdschaakteam meegespeeld.

Tijdens de thuisreis in de auto op de snelweg, zagen de Magnus-spelers hoe donkere wolken zich boven de Maasstad samenpakten. Een voorbode voor de winterse bui die weldra boven hun hoofden zou losbarsten. Het kon het zonnige humeur van de inzittenden niet verpesten. Op de radio zong Prince dat het soms kan sneeuwen in april. De jongens in de auto hoorden dat niet meer; die waren alweer in hun mobieltjes verzonken.

En zo kwam een prachtige middag in Overschie ten einde. Een passend slot van een seizoen met Magnus 2 dat voorbij gevlogen is. Het was mij een waar genoegen om daar een bescheiden (maar daarmee niet minder plezierig) onderdeel van uit te mogen maken.